CZAS PRAKTYKI NA STARCIE Na początku wystarczy 20 min z rana (po przebudzeniu), i 20 min przed pójściem spać. Ten drugi raz można zastąpić medytacją na leżąco w łóżku. Nich trwa aż do spokojnego zaśnięcia. Czas praktyki porannej wymaga całkowitego rozbudzenia. W osiągnięciu tego pomaga zimny prysznic. Jeszcze lepsze efekty daje prysznic, w którym używa się ciepłej, i zimnej wody na przemian. Kąp się w ciepłej wodzie, aż przestanie być ci zimno, a potem w zimnej aż chłód przestanie być nieznośny. Sprawi to, że przyśpieszysz krążenie, co pomaga w rozbudzaniu się. Dodatkowo jest to łatwy sposób do przyśpieszenia regeneracji po wyczynowych ćwiczeniach fizycznych. Innym sposobem na rozbudzenie się, są ćwiczenia fizyczne. Ale dlaczego koniecznie być rozbudzonym? Dlatego, że podczas medytacji należy być uważnym. Zmęczenie zmniejsza możliwości koncentrowania się, a to powoduje, że może nie wystąpić element kluczowy wglądu - uważność. Dlatego zanim weźmiesz się za medytację - wyśpij się, bo drzemanie podczas medytacji, to jej wielki wróg. Zrytualizowanie poranka w ten sposób przynosi następujące korzyści: zmienisz nastawienie, zmienisz możliwości umysłu, polepszysz koncentrację, będziesz bardziej wydajny podczas pracowitego dnia. Można to przyrównać do ładowania akumulatorów.

Podczas medytacji pojawią się zdarzenia zapisane w umyśle, najprawdopodobniej te najnowsze, te z ostatniego dnia. Będą to myśli, które związane są z mocnymi emocjami. Pomimo chęci przerwania praktyki, gdy pojawiają się takie zdarzenia, nie przerywaj. Jeśli jesteś początkującym, a w dodatku, gdy jesteś młody (starszym osobom przychodzi to łatwiej), i naprawdę nie wytrzymujesz 20 min, to przerwij. Medytuj tyle, ile możesz, nie naciskaj, bo się wypalisz, i na dobre zrezygnujesz. Nie próbuj na początku medytować dłużej, jeśli przychodzi Ci to z trudem, 20 min dwa razy na dzień w zupełności wystarczy, choć szybsze efekty przynosi, wydłużenie praktyki. Każdy trud przynosi zyski, ale zbędne ruchy szkodzą.

Chęć medytowania od razu dłużej niż 20 min była i moim udziałem. Zjawisko to jest powszechne. Bardziej zawansowani też borykają się z takim uczuciem. Nie mówię, że to jest coś niewłaściwego, nie twierdzę też, że dłuższa praktyka od razu nie da efektów, ale jeśli z powodu długiej praktyki dziś, możesz zrezygnować z niej jutro. Powiesz sobie, a co tam, nadrobię to jutro, pojutrze, za tydzień. W efekcie czego zrezygnujesz, a regularne praktykowanie 20 min dwa razy na dzień jest lepsze niż 60 min, co dwa dni. Pamiętaj, że należy się śpieszyć powoli. Czekaj aż w naturalny sposób Twoje możliwości wzrosną. Pogłębi się też Twoja chęć medytowania. Wykorzystaj to.

Jako, że dla nas ludzi zachodniej cywilizacji, żyjących w nieustannym ruchu, w świecie, gdzie aktywność jest nagradzana upragnionym sukcesem, nie ma miejsca na marnowanie czasu. Jest to z pewnością bardziej korzystne niż grzech lenistwa lub upicie się, by było przyjemnie, by się rozluźnić, i w końcu cieszyć się życiem. Choć braknie nam motywacji do praktyki lub nauki, bo tak jak w wypadku nauki nie uczymy się liniowo, tylko wysiłek włożony rośnie wykładniczo, do oczekiwanych rezultatów.

Miej więcej po roku czasu będziesz w stanie medytować nieprzerwanie przez 60 min. Ogólna zasada jest następująca: należy spędzać w medytacji odpowiednią długość czasu, skorelowaną z umiejętnościami, chęcią, energią, którą mamy (dwie ostatnie zależą np. od pogody). Kategorycznie nie należy rezygnować z medytacji. Już 10 min zamiast 20 daje efekty. Dyscyplina to rzecz główna. Sposobem na wydłużenie czasu medytacji do 60 min w ciągu roku, jest wydłużanie go o kolejne 5-10 min na miesiąc. Jeśli w jakimś dniu nie czujesz się na siłach nie ćwicz, nie męcz się medytacją. Medytacja ma być kojarzona z przyjemnością. Nie jesteś w klasztorze, nikt nie ukarze Cię, nikt nie stoi nad tobą z kijem i nie bije Cię kiedy zasypiasz. Bądź realistą. Nie zadręczaj się, że nie medytowałeś tak długo jakbyś tego chciał, nie wpadnij też w pułapkę nadrabiania, bo to może się skończyć całkowitym zaprzestaniem. Bądź mądrym w praktyce... Wiedz, że nie wystarczy przeczytać tę książkę i zwiększyć swoją widzę, ale jeszcze trzeba ją wcielić w życie. Tylko to, co czynisz jest istotne. Myśli, jeśli nie są twoją pracą, nie dadzą ci przysłowiowych kołaczy.

Poniższy cytat został zaczerpnięty z książki Henepoly Gunaratany "Medytacja VIPASSANA w prostych słowach", zamieszczonej na stronie www.astraldynamics.pl (Copyright (c) www.astraldynamics.pl)

"Medytacja Vipassana to ćwiczenie w uważności, świadomości pozbawionej ego. To procedura, w której ego zostanie zniszczone przez przenikliwe spojrzenie uważności. Praktykujący rozpoczyna ją, gdy ego ma pełną kontrolę nad umysłem i ciałem. Potem, gdy uważność przygląda się działaniu ego, dociera do korzeni, do sposobu funkcjonowania, i niszczy je kawałek po kawałku. Jest w tym jednak pewien haczyk. Uważność to świadomość, w której nie ma ego. Jeśli zaczniemy, gdy ego będzie miało pełną kontrolę, to jak uda nam się być wystarczająco uważnym od razu na początku? Zawsze w jakimś stopniu jesteśmy uważni. Problemem jest tylko, by być wystarczająco uważnym, aby osiągnąć cel. Możemy w tym celu posłużyć się sprytną taktyką. Możemy osłabić te aspekty ego, które są najbardziej szkodliwe, aby uważność napotkała na jak najmniejszy opór."