CEL PUBLIKACJI

Napisanie paru słów ogólnych o tzw. medytowaniu (tak, aby zachęcić), a potem skupie się na opisaniu Praktyki Wglądu, której uczyć się trzeba poprzez praktykowanie "cudu uważności". Czyli medytacji Vipassana, której najstarszy opis odnajdujemy w rozprawie Sitipatthana Sut. Rozprawa ta nie jest napisana przez samego Buddę, lecz praktyka, o której mowa, jest już, jego spostrzeżeniem (praktyką), przy której pomocne były przeszłe spostrzeżenia osób doskonalących się duchowo (poprzez zmysł doświadczania). Książka jest dla osób, które wytrzymają wieloletnie żmudne działanie, lecz przez to będą wiedziały, jak to jest żyć naprawdę, dla tych którzy się zgubili w podróży, dla tych, którzy przyjmują tylko wyjaśnienia innych, i nie chcą sami przekonać się, jakie jest wyjaśnienie ich drogi życia, i to nie rozglądając się, dzięki Vipassanie powoli i bez boleśnie przyjmiesz ponownie świat. Medytacja uważnego wglądu sprawi, że zrozumiesz, że to, co bierzesz za rzeczywistość to tylko szkic obrazu wykonanego przez nasze wewnętrzne dziecko lub zbesztany przez innych twój obraz lub przez samego Ciebie, obrazu, który powstaje dzięki myślącemu pojęciami i uczuciami (czasem wyobrażeniami) "umysłu", który i które, były i są kształtowane, i które lub który błędnie bierzemy za ostateczną lub naszą rzeczywistość, a już zupełnie nie słusznie mniemamy, że obraz nasz widzieliśmy w całości, i że obraz jest obrazem, bo tak naprawdę okaże się lustrem, odbiciem, lecz mamy możliwość "malowania". Można tę praktykę w zasadzie podzielić na dwie części. Na górę (jasność) i dół (ciemność, niewiedza, krok za krokiem). Trwanie przy dole sprawia, że umysł realizuje polecenia wydane przez górę, czyli jest możność np. odsłuchania modlitwy np. Ojcze nasz, czy mantry, bez udziału świadomości, choć słyszy się ją. Umysł ją wypowiada, z my słuchamy. Góra zmusza do poszukiwania, góra jest niewiedzą, jest potrzebą. Praktyka Vipassana niesie z sobą wiele szczegółowych wydarzeń, których nie ma sensu opisywać, a koniecznością jest tylko podanie ogólnego wzorów (tak formalnie), a nawet on nie jest konieczny. Dla tego wszystkie możliwe przypadki powstałe podczas praktyki nie zostały wymienione, bo są elementami jednego zbioru, a który zwie się Twoja przeszłość, i dzięki ogólnej wskazówce, która zostanie zapisana w częściach, możesz rozpocząć samodzielnie, bez nauczyciela.